Yine sensiz yine bomboŞ

Kapıyı vurup gidişinin ardından, bende ‘gitmelerin’ üzerine kapadım tüm kapıları…Benden gittiğini sandın ya hani, kitledim umutlarımı sanmaların üzerine… Gitmemişsin gibi, hiç bitmemişsin gibi uyudum sana dün…Uykumda içim ürperdi…Rüyamda bile sen yoktun…Gerçekliğini yaşattığın her ne varsa alıp, düşlerime kattın ve öylece gittin…Beni karmaşıklığının içine hapsedip, ellerini çektin…Şimdi bir sen yoksun birde sendeki ben yok…

Ve yine benim, yine sensiz yine bomboş yine darmadağın…

Düşündüm de ‘yok’ olan çok şey var artık…
Önce sen yoksun…
Sonra senin bana kattıkların yok…
Her şey senden öncesi…Senden sonrası hiç yok !
Bir hiçlik bana kalan !
Sorma yok olanları, dokunuyor !

Var olanların zamanı şimdi !
Sensiz bir ‘ben’ var…
Hüzüne karışmış umutlar var…
Beni içime küstüren, sende tükenen bende bitmeyen sevgim var !
Dinmeyen yağmurlarım var…
Anlattırma var olanları, canım yanıyor !

Kalemimin her darbesi gözyaşı misali…

Kalbimde sayısız cam parçaları…
Kırılmışım, dökülmüşüm…
Kendi kendime kalmışım başı boş sokaklarda…
Yok olanlara var olanları karıştırıp, susmuşum aynada ki halime…

Ve yine;
Sessiz bir köşede, kendimden düşmüşüm…
Ve yine;
Yüreğimde biryerlerde kaybolmuşum…

Alıntı